Towarzystwo Pomocy im.św.Brata Alberta

Przekaż 1% podatku dochodowego najuboższym - bezdomnym

Sanktuarium Świętego Brata Alberta

Patrzę na Jezusa w Jego Eucharystii: czyż Jego miłość mogłaby obmyśleć jeszcze coś piękniejszego? Skoro jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On. Dawajmy siebie samych.

Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta wiąże się ściśle z kultem św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny oraz obrazu Ecce Homo
Brat Albert jeszcze przed wyniesieniem do chwały ołtarzy był postacią bardzo popularną. Wielu ludzi modliło się za jego wstawiennictwem prosząc Boga o potrzebne łaski. W związku ze staraniami o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, 15 września 1932 r. odbyła się ekshumacja zwłok Brata Alberta. Przełożono je do nowej trumny i z powrotem zamurowano w grobowcu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. 23 grudnia 1946 r. wznowiono proces informacyjny, a 31 maja 1949 r. przeniesiono doczesne szczątki Ojca Ubogich do krypty w przedsionku kościoła Ojców Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18.
W styczniu 1981 roku inż. Marzena Popławska i Wojciech Kosiński wykonali plan budowli. Mimo uzyskanego w czerwcu 1981 r. pozwolenia na budowę, nie można było do niej przystąpić, ponieważ pojawiły się kłopoty z lokalizacją obiektu. Władze wysuwały różne propozycje. Ostatecznie urząd dzielnicowy 19 stycznia 1982 r. wyraził zgodę na budowę przy Domu Generalnym Sióstr Albertynek na Prądniku Czerwonym przy ul. Woronicza 10 w Krakowie.
4 września 1982 r. przystąpiono do wytyczania fundamentów i prac budowlanych. Do końca listopada tegoż roku mury dolnego kościoła nakryto betonową płytą. Pod koniec marca 1983 r., po zimowej przerwie, wznowiono budowę.
Beatyfikacja, która miała miejsce 22 czerwca 1983 r., sprawiła, że kult Brata Alberta wzrósł ogromnie. W trzy dni później, tj. 25 czerwca, przewieziono jego relikwie z kościoła Ojców Karmelitów Bosych do Domu Generalnego Sióstr Albertynek i poddano je konserwacji, której dokonali dr Krzysztof Szczygieł i dr Jan Ciećkiewicz. Po umieszczeniu relikwii w metalowej trumience, 3 sierpnia 1983 r. złożono ją w kaplicy zakonnej tegoż domu. Dnia 3 sierpnia 1984 r. odbyło się uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego, pochodzącego z Bazyliki św. Franciszka z Asyżu i poświęconego przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Wmurowania dokonał ks. kard. Franciszek Macharski, metropolita krakowski. Kościół otrzymał nazwę: Ecce Homo pod wezwaniem bł. Brata Alberta. Poświęcenie kościoła przypadło na dzień liturgicznego wspomnienia bł. Brata Alberta 17 czerwca 1985 r. Również tej uroczystości przewodniczył Ksiądz Kardynał.
Uroczystość umieszczenia relikwii Ojca Ubogich w kościele Ecce Homo miała miejsce dnia 30 czerwca 1985 r.
23 listopada 1997 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, metropolita krakowski ks. kard. Franciszek Macharski podniósł kościół do rangi sanktuarium. Odtąd kościół nosi nazwę Sanktuarium Ecce Homo świętego Brata Alberta.

Święty Brat Albert

Adam Chmielowski

Adam Hilary Bernard Chmielowski h. Jastrzębiec, znany jako święty Albert Chmielowski oraz święty Brat Albert (ur. 20 sierpnia 1845 w Igołomii k. Krakowa, zm. 25 grudnia 1916 w Krakowie) - polski zakonnik, założyciel zgromadzenia albertynów, powstaniec styczniowy, artysta, malarz, święty Kościoła katolickiego, znany z pełnej poświęcenia pracy dla biednych i bezdomnych.

Działalność zakonna

Wraz z namalowaniem obrazu Ecce Homo we wnętrzu Adama Chmielowskiego nastąpił przełom. 24 września 1880 roku wstąpił do Zakonu Ojców Jezuitów w Starej Wsi. Po roku zrezygnował z powodu depresji i silnego załamania nerwowego. Spokój odnalazł dopiero w regule Zakonu św. Franciszka z Asyżu. W roku 1884 osiadł w Krakowie, przy ulicy Basztowej 4, gdzie dalej malował, ale zaangażował się coraz bardziej w opiekę nad nędzarzami i bezdomnymi. Po pewnym czasie porzucił całkowicie malarstwo, poświęcając się pomocy ubogim. Mieszkał w ogrzewalni miejskiej przy ul. Skawińskiej na Kazimierzu razem z bezdomnymi, alkoholikami i nędzarzami. Sprzeciwiał się jałmużnie, której nie uznawał za prawdziwą pomoc, ale nierozwiązującym problemu biedy doraźnym zabiegiem uspokajającym sumienie bogatszych.
25 sierpnia 1887 roku w Kaplicy Loretańskiej kościoła Ojców Kapucynów w Krakowie Adam Chmielowski przywdział szary habit III Zakonu św. Franciszka i od tej pory znany jest jako brat Albert. Śluby zakonne złożył rok później, 25 sierpnia 1888. Dał początek założonemu przez siebie Zgromadzeniu Braci Albertynów. W 1891 roku założył Zgromadzenie Sióstr Albertynek. W Krakowie prowadził przytułek, w którym mieszkał razem z ubogimi. Z czasem powstawały nowe ośrodki m.in. we Lwowie, Tarnowie, Zakopanem.

Ostatnie chwile

W dniu 15 września 1932 przeprowadzona została ekshumacja szczątków i ponowne złożenie ich w metalowej trumnie. Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, kardynał Adam Sapieha rozpoczął proces informacyjny trwający do 1950 roku. W trakcie procesu 31 maja 1949 ponownie ekshumowano szczątki Brata Alberta i złożono je w kościele Ojców Karmelitów Bosych. Dnia 15 września 1967 kardynał Karol Wojtyła rozpoczął proces apostolski, a w styczniu 1977 papież Paweł VI wydał dekret o heroiczności cnót przyszłego świętego. W dniu 22 czerwca 1983 roku, podczas mszy św. na krakowskich Błoniach papież Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta Chmielowskiego błogosławionym, a następnie 12 listopada 1989 roku, podczas kanonizacji w Rzymie - świętym. Jego doczesne szczątki znajdują się obecnie pod ołtarzem w kościele Ecce Homo (od 1997 r. - sanktuarium) na Prądniku Czerwonym w Krakowie

Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta

schronisko dla bezdomnych mężczyzn w Zgorzelcu

Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta (TPBA) - jest katolicką organizacją dobroczynną działającą od 1981 roku. Posiada status Organizacji Pożytku Publicznego. Pomaga bezdomnym mężczyznom, kobietom, samotnym matkom, ofiarom przemocy, dzieciom z rodzin ubogich, osobom starszym oraz więźniom Działalność nasza opiera się w dużej mierze na darach rzeczowych i finansowym wsparciu od osób fizycznych. Wszystkim, którzy dotują naszą działalność serdecznie dziękujemy.

Regulamin

1.Schronisko jest domem czasowego pobytu (stałego pobytu) dla Bezdomnych tej samej płci, pozbawionych środków do życia, wzorowanym na przytuliskach św.Brata Alberta, "gdzie była atmosfera rodzinna nie tylko z nazwy, ale z samej organizacji domów. Jeden wspólny garnek, w którym gotowało się wspólne jedzenie, dzielenie trybu i poziomu życia z jego mieszkańcami." [por. R.D. Szpak, "Chrześcijanie", t .15,s .167]
2.Pobyt Bezdomnych w schroniskach im.św.Brata Alberta powinien dopomóc każdemu mieszkańcowi w odnalezieniu jego miejsca w społeczeństwie i zdobyciu pełnej niezależności. Dla jednych będzie więc to pobyt czasowy stanowiący pomost w odnalezieniu siebie, dla drugich przystań w kolejce do domów pomocy społecznej, szpitali, sanitariów. Dla niektórych zaś punktem docelowym ich życia - stałym miejscem zamieszkania. cele te osiąga się poprzez modlitwę, pracę,całkowitą abstynencję i czynny udział w życiu wspólnoty.
3.Prawo do korzystania ze schroniska maja osoby z terenu całego kraju, kierowane przez władze Towarzystwa, kościelne, szpitale, zakłady karne, organy porządkowe, osoby prawne, zgłaszający się osobiście i przyjęci przez kierownictwo schroniska. Kierownik schroniska ma obowiązek sprawdzić czy zgłaszający się jest faktycznie Bezdomny.
4.Koordynatorem całości życia i pracy opiekuńczo - resocjalizacyjnej w schronisku jest kierownik schroniska, który działa w oparciu o pomoc opiekunów. opiekę duchowa sprawuje kapelan duszpasterzujący przy domowej kaplicy. Nadzór nad działalnością organizacyjną merytoryczną schroniska sprawuje prezes miejskiego Koła Towarzystwa (lub delegowany przez prezesa członek Zarządu Koła) i Zarząd Koła, służąc przy tym radą i zabezpieczając byt domu.
5.Bezpośrednim przełożonym są opiekunowie, którzy pełnią dyżury w ciągu całej doby według ustalonego porządku i oni załatwiają wszelkie sprawy związane z codziennym życiem. W sprawach spornych mieszkańcy schroniska maja prawo do interwencji u kierownika schroniska, a w przypadku sporu z kierownikiem - w Zarządzie Koła i w Zarządzie Głównym.
6.Na terenie schroniska( dotyczy to budynku i ogrodzonego terenu) mogą przebywać poza etatowymi pracownikami i jego mieszkańcami jedynie ci, którzy uzyskali zgodę Zarządu Koła lub kierownika domu.
7.Mieszkańcy schroniska maja prawo do opieki duszpasterskiej, bezpłatnej opieki medycznej i socjalnej oraz pomocy w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych w miarę możliwości towarzystwa Pomocy im. Brata Alberta.
8.Liczba mieszkańców jest ograniczona możliwościami domu. Na jednego opiekuna przypada 10-15 Bezdomnych mieszkańców schroniska, a każdy mieszkaniec musi mieć swoje łózko ze swobodnym do niego dostępem. Pomieszczenia mieszkalne są zawsze dostępne.
9.Maksymalny czas pobytu w schronisku wynosi 3 miesiące. W szczególnych przypadkach zarząd Koła na wniosek kierownika schroniska może przedłużyć pobyt w schronisku na następne 3 miesiące, czy dłuższy okres, biorąc pod uwagę charakter prowadzonego schroniska.
10.Pobyt w schronisku jest częściowo odpłatny ; wysokość odpłatności wynosi 75% otrzymywanego miesięcznego zasiłku socjalnego. Zarząd Koła może zwolnić od odpłatności w całości lub częściowo. Opłatę należy uiścić do dnia 10 każdego miesiąca. Osoby zdrowe nie posiadające świadczeń pieniężnych zobowiązane są do pracy na rzecz schroniska w wymiarze 6-8 godzin dziennie.
11.Wszyscy mieszkańcy schroniska są zobowiązani do nieodpłatnej pracy na rzecz domu z uwzględnieniem ich możliwości fizycznych i psychicznych. Kierownik schroniska na wniosek opiekuna może zwolnić od pracy mieszkańca domu ze względu na jego stan zdrowia. Kto odmawia takiej pracy rezygnuje tym samym z pobytu w schronisku.
12.Zarobione pieniądze kierownictwo schroniska po potrąceniu kosztów utrzymania składa do depozytu lub na książeczki oszczędnościowe, a przy opuszczaniu schroniska (przy ważniejszych wydatkach) przekazuje je właścicielowi jako pomoc w samodzielnym życiu. Wszelkie umowy o pracę mieszkańców schroniska powinny być zawierane w porozumieniu z kierownictwem schroniska.
13.Każda osoba zamieszkała w schronisku św. Brata Alberta powinna przyczyniać się doi wytworzenia rodzinnej atmosfery i współpracy, biorąc czynny udział w życiu codziennym schroniska i stosując się do zaleceń kierownictwa domu, zwracając przy tym uwagę na samodyscyplinę i samowychowanie.
14.Każdy mieszkaniec schroniska zobowiązany jest do bezwzględnego przestrzegania następujących zakazów pod rygorem usunięcia ze schroniska:
- picia i przynoszenia (przechowywania) alkoholu lub innych środków odurzających na teren schroniska;
- upijania się i przychodzenia w stanie nietrzeźwym do schroniska
- wszczynania awantur i bójek
- dokonywania kradzieży i innych czynów przestępczych lub niezgodnych z etyką
- tendencyjnego uchylania się od obowiązków wynikających z form życia we wspólnocie schroniska (pasożytniczy tryb życia, gorszycielskie zachowanie, itp.)
- rozmyślnego niszczenia schroniska i jego wyposażenia
- niezachowywania przepisów przeciwpożarowych, sanitarno-epidemiologicznych i bhp oraz przepisów wewnątrz domowych.
15. Mieszkańcy schronisko traktują jako swój dom i dlatego zobowiązują się do zachowania następujących przepisów i obowiązków:
- stosują się do ustalonego programu dnia (pory wstawania, godzin pracy, odpoczynku, pory posiłków, ciszy nocnej, itp.)
- zachowują całkowitą abstynencję od napojów alkoholowych
- przestrzegają zasad higieny osobistej
- dbają o swój wygląd zewnętrzny oraz kulturę słowa, bycia i zachowania
- dbają o mienie schroniska, innych i własne. Dbają o estetyczny wygląd pomieszczeń, zgłaszają kierownictwu zauważone uszkodzenia i starają się uczestniczyć w ich naprawie
- wszelkie zajęcia ze schroniska uzgadniają z kierownictwem schroniska, a w razie jego nieobecności z dyżurnym opiekunem. Samowolne opuszczanie schroniska jest niedozwolone i powoduje nałożenie kary regulaminowej
- chętnie podejmują się dyżurów zgodnie z grafikiem ustalonym przez kierownika schroniska (praca w kuchni, prace domowe,porządkowe, inne)
-starają się być dobrymi kolegami, pomagają chorym i słabszym, otaczają opieką nowoprzybyłychv
- ograniczają palenie papierosów- pala tylko w miejscach do tego przeznaczonych
- ze względu na bezpieczeństwo przeciwpożarowe nie używają prywatnie grzałek, kuchenek elektrycznych, itp.v - odwiedziny krewnych i znajomych uzgadniane są z kierownictwem domu,a ich krótkie wizyty mogą odbywać się w przeznaczonych do tego celu pomieszczeniach
- chętnie uczestniczą w nabożeństwach, spotkaniach,rozrywkach kulturowych
- podporządkowują się także innym, nie wymienionym tu powyżej poleceniom kierownika domu.
16.Mieszkańcy schroniska maja prawo do utworzenia Samorządu Mieszkańców złożonego z przedstawicieli poszczególnych sal, który będzie reprezentował ich interesy wobec kierownictwa domu i Zarządu Towarzystwa, a także wspomagał przełożonych w prowadzeniu schroniska.
17.Samorząd Mieszkańców może powołać Sąd Koleżeński, który rozstrzygnie w obecności przedstawicieli Zarządu i kierownictwa schroniska o sposobie ukarania mieszkańca schroniska naruszającego zasadnicze punkty zasad życia czy regulaminu domowego.
18.Wnioski Samorządu mieszkańców i Sądu Koleżeńskiego o ukaranie jakiegoś domownika rozpatruje kierownik schroniska i ostatecznie on wydaje decyzje o sposobie ukarania. Od powyższej decyzji istnieje możliwość odwołania się do Zarządu Koła w ciągu 48 godzin. Decyzja zarządu jest ostateczna i nieodwołalna.
19.Mieszkańcy, którzy naruszyli przepisy regulaminu i którzy zostali zawieszeni w prawach mieszkańca mogą pozostać na okres próby w wydzielonej sali bez możliwości korzystania z innych uprawnień mieszkańca. podlegają oni szczególnemu nadzorowi kierownika i w pierwszym rzędzie mogą być usunięci.
20.Jak w każdej ludzkiej wspólnocie tak i w schronisku im.św.Brata Alberta stosuje się system nagród i kar:
Nagrody za wzorowe zachowanie:
- pochwała opiekuna
- pochwała wobec wspólnoty
- pochwała wobec przedstawicieli Zarządu Koła Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta
- wpis pochwalny w aktach personalnych mieszkańca
- list pochwalny do rodziny, kuratora sądowego, itp.
- nagroda rzeczowa i inne wyróżnienia.
Kary za naruszenie regulaminu:
- nagana opiekuna
- nagana kierownika schroniska
- nagana wobec wspólnoty
- nagana wobec przedstawicieli Zarządu Koła Towarzystwa Pomocy im.św Brata Alberta
- zawieszenie czasowe w prawach mieszkańca
- przeniesienie dyscyplinarne do innego domu
- wypisanie (usunięcie dyscyplinarne ze schroniska)
- inne kary zgodne z duchem schroniska im.św.Brata Alberta.
21.Ramowy porządek dnia schroniska:
- pobudka o ustalonej godzinie
- toaleta poranna, mycie się, golenie, ścielenie łóżek, sprzątane, porządkowanie (nikt nie leży w łóżku! - wyjątek mogą stanowić tylko osoby chore lub które pracowały na nocnej zmianie)
- modlitwa poranna
- śniadanie
- praca zarobkowa, albo praca na rzecz schroniska
- ewentualne drugie śniadanie
- obiad
- czas rekreacyjny - wolny lub zaplanowany
- praca na rzecz schroniska
- kolacja
- czas rekreacyjny - wolny lub zaplanowany (np. zajęcia kulturowo-oświatowe, spacery, rozrywki na świeżym powietrzu)
- dłuższa modlitwa wieczorna
- toaleta wieczorna
- cisza nocna od godziny 22.00 - do 6.00
22.Czuwanie nad zachowaniem regulaminu:
a. kierownik schroniska interpretuje regulamin lub w przypadkach wątpliwości uzupełnia jego przepisy dalszymi zarządzeniami
b. kierownictwo domu w zakresie swoich kompetencji może zwalniać z pewnych przepisów regulaminu i to tylko w poszczególnych przypadkach i dla słusznego powodu
c. każda osoba przyjmowana do wspólnoty schroniska zapoznaje się z regulaminem i zasadami życia oraz wyraża swoją wolę postępowania zgodnie z nimi podpisując zobowiązanie do ich przestrzegania. Ta deklaracja dobrej woli przechowywana jest w teczce personalnej każdego mieszkańca
d. regulamin odczytuje się i omawia na okresowych spotkaniach z opiekunami
e. regulamin powinien być umieszczony w widocznym miejscu i znany wszystkim mieszkańcom
f. za zachowanie regulaminu powinni czuć odpowiedzialność wszyscy domownicy
g. w czasie okresowych wizytacji przez przedstawicieli Zarządu głównego Towarzystwa szczególną uwagę zwraca się na zachowanie przepisów regulaminu przez mieszkańców domu.